Alex speelde gitaar en droomde van een carrière in de muziek. Maar hij kreeg op zijn zestiende botkanker en zijn linkerarm moest worden geamputeerd. Een jaar lang ging hij ziekenhuis in en uit. Via de stichting Emma at Work vond hij een bijbaantje, waardoor hij kon sparen voor een drumstel. Inmiddels is Alex drummer en werkt hij aan een carrière als muziekproducent.

Alex is één van de jongerenambassadeurs van Emma at Work. Deze stichting ondersteunt jongeren met een chronische fysieke aandoening naar een zelfstandige toekomst, onder andere door arbeidsbemiddeling, workshops en één-op-één coaching. Jill van Kuetsem, marketing- en communicatiemanager bij Emma at Work, vertelt dat veel jongeren met een chronische ziekte of lichamelijke beperking niet alleen een fysieke, maar ook een sociale achterstand oplopen. Vaak hebben ze lange tijd in een ziekenhuis gelegen, waardoor ze schooldagen hebben gemist en minder contact hebben met leeftijdsgenootjes. Door die fysieke en sociale achterstand blijkt het lastig om op eigen kracht passend werk te vinden. Emma at Work startte twaalf jaar geleden vanuit het Emma Kinderziekenhuis/AMC, met als doel om jongeren vanaf 15 jaar met een chronische fysieke aandoening te bemiddelen naar een vakantiebaantje. Inmiddels doet de stichting veel meer dan dat: naast arbeidsbemiddeling helpt Emma at Work jongeren in heel Nederland ook met hun persoonlijke ontwikkeling, onder andere door trainingen, workshops en één-op-één begeleiding door professionals uit het bedrijfsleven.

Eigen kracht

“In de afgelopen jaren hebben we ruim twaalfhonderd jongeren aan werk geholpen. Maar we zien ook dat jongeren na een coachingstraject bij ons zelfstandig op zoek gaan naar een baan. Ook dat is prima. Het maakt voor ons niet uit op welke manier ze bij die baan terechtkomen, als ze maar aan de slag kunnen”, aldus Jill. Iedereen die zich aanmeldt, gaat eerst in gesprek met één van de consultants. “In dit gesprek vragen we eerst naar iemands droom: wat wil hij of zij het liefst doen? En wat voor werk past daar bij? Daarbij gaan we altijd uit van eigen kracht, door te kijken naar wat iemand wél kan.” Daarna start de zoektocht naar een passende baan, waarbij Emma at Work kan putten uit een netwerk van zo’n duizend werkgevers. Dit varieert van grote bedrijven als Rabobank tot kleine organisaties als Stoom Kinderopvang. In de meeste gevallen starten de jongeren met een detacheringsovereenkomst. Het achterliggende doel is een vaste, reguliere baan. Volgens Jill is dat voor de jongeren ook het fijnst: “Gewoon kunnen meedraaien op de arbeidsmarkt betekent ook een gewoon contract. Het is een fijn gevoel als wij een goede match hebben gemaakt tussen een jongere en een werkgever. Je ziet dat je daardoor echt een verschil kunt maken in iemands leven.”

Dromen waarmaken

Jill merkt dat werkgevers nog steeds bepaalde aannames hebben over het in dienst nemen van jongeren met een chronische fysieke beperking. Aannames die in de meeste gevallen niet kloppen. “Werkgevers weten vaak niet goed wat ze kunnen verwachten. Ze gaan ervan uit dat er ingrijpende aanpassingen nodig zijn op de werkplek, dat de jongeren intensieve één-op-één begeleiding nodig hebben, of dat er sprake zal zijn van een hoog ziekteverzuim. In de praktijk is dat helemaal niet zo: een werkplek aanpassen is vaak makkelijk en snel te regelen. Ook is intensieve begeleiding vaak niet nodig. Bovendien willen deze jongeren zó graag werken, dat ze zich echt niet snel ziek zullen melden. Ze hebben vaak lange tijd moeten knokken voor een volwaardige plek in de samenleving. Dat enorme doorzettingsvermogen is niet alleen bewonderenswaardig, maar motiveert de mensen om hen heen vaak ook om nét dat stapje extra te zetten. Door gewoon mee te kunnen doen zijn deze jongeren in staat hun dromen waar te maken. Net als Alex.”